มีหลายท่านบอกว่าชีวิตคือการเดินทาง
ความรู้สึกนี้เริ่มขึ้นตั้งเเต่อยู่ในครรภ์มารดา ต้องเดินทางมาจากโลกนึง
มาอีกโลกนึง เเละจะไปอีกโลกนึง
เเต่นั่นคือความรู้สึกที่ไม่สามารถจินตนาการได้เพราะตอนอยู่ในครรภ์เราก็ย้อนความรู้สึกไม่ได้เเละอนาคตเราก็คาดหมายไม่ได้เช่นกัน
เเต่ ณ
จุดนี้เราสามารถรับรู้การเดินทางในโลกปัจจุบันของเราได้ว่ามันมีรสชาติอย่างไร
ความรู้สึกเเรกคือ สงบ....
อาจจะเพราะเราอยู่ในเมืองหลวงที่จอเเจกระมังเลยรู้สึกเเบบนี้ได้ อย่างที่สอง
โทนสี จากสีของตึกที่ผ่านสายตาเราทุกวันกลับกลายเป็นสีของใบไม้ต้นไม้ป่าเขาที่ผ่านเราตาเรามากขึ้น
อย่างที่สามคือกลิ่น ....กลิ่นอายของเเดดยามเช้าปะทะหมอกแล่นผ่านหน้าเเละจมูก
ความโล่ง ความสดชื่น มันมาทันตา มาชาอัลลอฮ...อย่างที่สี่คือ
อารมณ์.....สามข้อเเรกเป็นบ่อเกิดของอารมณ์ที่เเจ่มใส ทั้งหมดนี้คือ
"การสร้าง" หรือ "การบังเอิญ" น่ะหรือ?ผมไม่ถามคำถามนี้หรอก
ว่ากันว่ามนุษย์ถูกสร้างมาจากดินเวลากลับมาสู่ดิน(ความเรียบง่าย)
มันจึงสงบเเละตอบรับกันอย่างดี อยากกล่าวว่า "อัลฮัมดุลิลละฮฺ"
"มาชาอัลลอฮ" สักสิบครั้ง ร้อยครับ เลยก็ไม่ปาน
ณ นริศภูวิว รีสอร์ท จังหวัดสตูล 28-4-56